Auteur: Marieke Otten
Uitgever: Tricht
Uitgegeven: 2009
Pagina’s: 117
Prijzen: Geen
ISBN: 9789077822357
Genre: Hier-en-nu verhalen
Leeftijd: 12+ (Makkelijk lezen)
'Te graag te dun'
Het boek is geschreven voor lezers met een achterstand in de Nederlandse taal, bijvoorbeeld voor anderstalige jongeren vanaf 12 jaar.
Het is AVI-niveau 5, technisch lezen is echter anders dan begrijpend lezen.
Het verhaal gaat over twee vriendinnen, Pleun en Lexie. Pleun heeft een vriendje en hij houdt van slanke meisjes. Daarom wil Pleun afvallen en Lexie doet met haar mee.
Lexie eet heel weinig en sport heel veel. Ze valt veel af en ze is erg mager. Lexie vindt dat ze nog steeds dik is. Pleun begrijpt Lexie niet. Lexie wordt steeds stiller en is nooit meer vrolijk. Dan moet Lexie naar het ziekenhuis en komt Pleun erachter wat er met Lexie aan de hand is. Pleuns moeder legt uit wat Lexie heeft, anorexia nervosa, een eetstoornis.
Het verhaal is makkelijk te lezen. Korte duidelijke zinnen. Het verhaal kan echt gebeurd zijn. Eetstoornissen komen veel voor. Daardoor raakt het verhaal je. De schrijfster is psycholoog en probeert altijd ‘levensechte boeken’ te schrijven. Doordat het boek op AVI-niveau 5 is geschreven, is het verhaal goed te begrijpen door jongeren die moeite hebben met de Nederlandse taal.
Uitgever: Tricht
Uitgegeven: 2009
Pagina’s: 117
Prijzen: Geen
ISBN: 9789077822357
Genre: Hier-en-nu verhalen
Leeftijd: 12+ (Makkelijk lezen)
'Te graag te dun'
Het boek is geschreven voor lezers met een achterstand in de Nederlandse taal, bijvoorbeeld voor anderstalige jongeren vanaf 12 jaar.
Het is AVI-niveau 5, technisch lezen is echter anders dan begrijpend lezen.
Het verhaal gaat over twee vriendinnen, Pleun en Lexie. Pleun heeft een vriendje en hij houdt van slanke meisjes. Daarom wil Pleun afvallen en Lexie doet met haar mee.
Lexie eet heel weinig en sport heel veel. Ze valt veel af en ze is erg mager. Lexie vindt dat ze nog steeds dik is. Pleun begrijpt Lexie niet. Lexie wordt steeds stiller en is nooit meer vrolijk. Dan moet Lexie naar het ziekenhuis en komt Pleun erachter wat er met Lexie aan de hand is. Pleuns moeder legt uit wat Lexie heeft, anorexia nervosa, een eetstoornis.
Het verhaal is makkelijk te lezen. Korte duidelijke zinnen. Het verhaal kan echt gebeurd zijn. Eetstoornissen komen veel voor. Daardoor raakt het verhaal je. De schrijfster is psycholoog en probeert altijd ‘levensechte boeken’ te schrijven. Doordat het boek op AVI-niveau 5 is geschreven, is het verhaal goed te begrijpen door jongeren die moeite hebben met de Nederlandse taal.