Harm de Jonge
Harm de Jonge is geboren in het eerste jaar van de Tweede Wereldoorlog. De herinneringen uit zijn eerste levensjaren gaan dan ook meestal over oorlog, soldaten en bommen.
Zijn ouders voeren op een schip over de grote rivieren. Ze vervoerden vaak steenkool uit Duitsland naar Nederland. Tot zijn achtste jaar bleef Harm bij zijn ouders aan boord. Zijn moeder leerde hem lezen, zijn vader overhoorde hem de tafels. En als er ergens een school in de buurt was, zat hij een paar dagen in een klas. Maar toen hij acht jaar was, vonden zijn ouders dat hij toch maar echt naar school moest. Daarom kwam hij ‘aan de wal’ wonen bij een pleeggezin. Zijn lagere school in Groningen was ongeveer zoals de school in zijn boek Tijgers huilen niet.
Na de middelbare school werd Harm de Jonge eerst onderwijzer. Daarna ging hij Nederlands studeren aan de universiteiten van Amsterdam en Groningen. Op verschillende scholen was hij leraar. Het laatst bij een lerarenopleiding Basisonderwijs. Hij trouwde en kreeg een zoon, (die je op het omslag van Mikel is naar Yucatán terugvindt.)
Harm de Jonge schreef eerst studies over boeken van anderen. In 1989 maakte hij zelf een boek. Dat was toevallig een jeugdboek. Er volgden andere boeken en het schrijven beviel zo goed dat hij zich in 1998 volledig op het schrijven van boeken ging richten. In 2012 heeft Harm de Jonge de Zilveren Griffel voor Vuurbom ontvangen.
Nu woont hij in de Bevervallei vlak bij het Blauwmeer en is hij schrijver van beroep. Eerst kwamen er boeken voor de laagste klassen van het voortgezet onderwijs. De laatste jaren ook voor de basisschool. De boeken gaan meestal over een grote vriendschap tussen twee jongens of tussen een jongen en een meisje. Soms ook over het verdriet als die vriendschap verbroken wordt. Door verraad, door verhuizing, door oorlog of dood.
Harm de Jonge komt veel op scholen om over zijn boeken te praten. Als je meer over het leven en het werk van Harm de Jonge wilt weten kun je bijvoorbeeld kijken op zijn eigen website. Lees hier de recensie van zijn boek Vuurbom.
Meer boeken van deze schrijver:
Harm de Jonge is geboren in het eerste jaar van de Tweede Wereldoorlog. De herinneringen uit zijn eerste levensjaren gaan dan ook meestal over oorlog, soldaten en bommen.
Zijn ouders voeren op een schip over de grote rivieren. Ze vervoerden vaak steenkool uit Duitsland naar Nederland. Tot zijn achtste jaar bleef Harm bij zijn ouders aan boord. Zijn moeder leerde hem lezen, zijn vader overhoorde hem de tafels. En als er ergens een school in de buurt was, zat hij een paar dagen in een klas. Maar toen hij acht jaar was, vonden zijn ouders dat hij toch maar echt naar school moest. Daarom kwam hij ‘aan de wal’ wonen bij een pleeggezin. Zijn lagere school in Groningen was ongeveer zoals de school in zijn boek Tijgers huilen niet.
Na de middelbare school werd Harm de Jonge eerst onderwijzer. Daarna ging hij Nederlands studeren aan de universiteiten van Amsterdam en Groningen. Op verschillende scholen was hij leraar. Het laatst bij een lerarenopleiding Basisonderwijs. Hij trouwde en kreeg een zoon, (die je op het omslag van Mikel is naar Yucatán terugvindt.)
Harm de Jonge schreef eerst studies over boeken van anderen. In 1989 maakte hij zelf een boek. Dat was toevallig een jeugdboek. Er volgden andere boeken en het schrijven beviel zo goed dat hij zich in 1998 volledig op het schrijven van boeken ging richten. In 2012 heeft Harm de Jonge de Zilveren Griffel voor Vuurbom ontvangen.
Nu woont hij in de Bevervallei vlak bij het Blauwmeer en is hij schrijver van beroep. Eerst kwamen er boeken voor de laagste klassen van het voortgezet onderwijs. De laatste jaren ook voor de basisschool. De boeken gaan meestal over een grote vriendschap tussen twee jongens of tussen een jongen en een meisje. Soms ook over het verdriet als die vriendschap verbroken wordt. Door verraad, door verhuizing, door oorlog of dood.
Harm de Jonge komt veel op scholen om over zijn boeken te praten. Als je meer over het leven en het werk van Harm de Jonge wilt weten kun je bijvoorbeeld kijken op zijn eigen website. Lees hier de recensie van zijn boek Vuurbom.
Meer boeken van deze schrijver:
- Flessenpost uit Amsterdam (2010)
- Tjibbe Tjabbes' wereldreis (2008)
- Josja Pruis (2006)
- De liefste vraag (2006)
- De geur van roestig ijzer (2005)
- Het Vliegfeest (2005)
- De Peperdans van Panzibas (2004)
- BO (2003)
- De circusfietser (2001)
- De Rode Hamervis (2001)
- Vleugels voor Jorre (2000)
- De Gouden Golf (2000)
- De Prinses uit het Sparrenbos (2000)
- Jesse, ballewal-tsjí (1998)
- Tijgers huilen niet (1997)
- Mikel is naar Yucatán (1996)
- Het Peergeheim (1994)
- De Blauwe Maansteen (1993)
- De Vogelrots (1992)
- Spelonken in je hoofd (1991)
- Dood Spoor (1990)
- Steenkuib is een rat (1989)